دومین نشست مدیران مدارس اهل سنت سیستان و بلوچستان در سال تحصیلی 95-1394، صبح شنبه 22 اسفند 1394 با میزبانی مدرسه علوم دینی اشاعت التوحید سراوان برگزار شد.
شیخ الاسلام مولانا عبدالحمید در سخنان خود بر ضرورت «بیداری علما و همگام شدن با مردم»، « آموزش و تلاوت قرآن مجید» و… تاکید کردند.

چکیده سخنان ایشان به شرح ذیل است:
– مسئولیت «تعلیم و آموزش» مسئولیت بزرگی است، بدون کمک الهی نمی‌توانیم آن را به مقصد برسانیم، بنابراین باید خیلی فکر و تلاش شود تا بتوانیم گام‌هایی در جهت پیشرفت علم برداریم.
– علما زمانی می‌توانند مؤثر واقع شوند که با الله متعال و رسول الله ارتباط قوی داشته باشند. هرگاه علما بیدار باشند غفلت از جامعه دور می‌شود. مسئولیت علما و اصحاب مدارس سنگین است.
– نباید علما خود را منحصر به چهاردیواری مدرسه بدانند، بلکه باید با مردم در ارتباط باشند و درغم و شادی آنها شریک باشند.
– مسئولیت اصحاب مدارس و علما سنگین است وظیفه علما همان وظیفه انبیا و حضرت رسول یعنی تزکیه و تعلیم کتاب و حکمت به مردم، می باشد.
– اگر ما به فکر تعلیم مردم باشیم شریعت و سنت در زندگی مردم می آید.
– طلاب باید تزکیه شوند اینطور نباشد که خطا و گناه از مدارس بلند شود «چو کفر از کعبه برخیزد کجا ماند مسلمانی».
– نکته مهم دیگر این است که در نشر قرآن ما خیلی کوتاهی می کنیم تا زمانی که قرآن در زندگی ما نیاید هدایت جامعه ممکن نیست. ما چیزی بهتر از قرآن نداریم ما قرآن را مهجور کردیم و قرآن تلاوت نمی کنیم.
– باید قرآن مجید زیاد خوانده شود، چون قرآن ما را از فتنه های جنی و انسی و مکرهای یهود و نصارا حفاظت می کند.
– در جوامع ما مردم دنبال الگو هستند. علما باید اسوه و الگوی مردم باشند. مردم آنحضرت را ندیده اند، لذا آنان به علما نگاه می کنند..
– متقین نیاز به الگو و پیشوا دارند. علما باید خود را الگو قرار دهند. «ربنا هب لنا من ازواجنا و ذریاتنا قره اعین واجعلنا للمتقین اماما»
– ما باید با الله متعال به خوبی ارتباط برقرار کنیم. علمای موثر متقدمین و متاخرین، همه آنهایی که مقبولیت داشته اند کسانی بوده اند که با الله و رسول تعلق قوی داشته اند.
– زندگی و حیات انسان با زندگی دل است، دلی که در آن عشق الهی نباشد آن دل مرده است.
– محبت خدا و رسول منبع فیض هستند، محبت خدا و رسول با عبادت دعا و تضرع بوجود می آید.
– کشش دنیا و مادیت زیاد است تا محبت قوی با الله نباشد، دنیا ما را به سمت خود می کشد.
– بخش بزرگی از مشکلات جامعه به ما علما بر می گردد. اگر علما بیدار و در صحنه باشند، غفلت از جامعه دور می شود. وقتی حضور علما در صحنه کم رنگ باشد، شیطان وارد صحنه می شود و انسان ها را شکار می کند.
– عالم به منزله چوپان است. وای به حال ملتی که علمای آن بخواب اند برای آن ملت، خیری وجود ندارد.
– خداوند متعال در باره پیامبر صلی الله علیه وسلم می فرمایند: « و توکل علی العزیز الرحیم. الذی یراک حین تقوم. و تقلبک فی الساجدین» حضرت رسول صلی الله علیه و سلم سجده کنندگان (صحابه) را هنگام سحر و اول و آخر شب نگاه می کرد که در چه حالتی هستند.
– آنحضرت فکرمند و نگران بود. اگر ما نسبت به اعمال و نماز و زکات مردم فکرمند نباشیم. این بر خلاف ترحم است که ملت دچار غفلت و گناه هستند و ما به فکر آنها نباشیم.
– ما باید برای آخرت ملت فکرمند باشیم که ما و آنان به عذاب گرفتار نشویم.
– تنها راه نجات ما همین است که به الله پناه ببریم، الله را داشته باشیم، (ان شاءالله) الله ما را نگاه خواهد داشت.
– باید درکنار مردم و با مردم باشیم. به روستاها و شهرها سفر کنیم و مردم را به استقامت در دین تشویق کنیم. طلاب را هم به ملاقات و تشکیل در جماعت تبلیغ تشویق کنیم.
– مسلک علمای دیوبند «پیروی از قرآن و سنت» است، سعی شود كه دیگران در میان ما اختلاف نیندازند؛ ممكن است دست‌هایی در كار باشد كه علما را تخریب كنند.
– سنت همین است که نماز در اول وقت خوانده شود. فضیلت هم در همین است. احناف در مناطق دیگر نماز ظهر را در اول وقت می خوانند، ولی اینجا ما دنبال عرف غلط افتاده ایم و نماز ظهر را با تاخیر می خوانیم. این رسم تاخیر را علاج کنیم. به حدیث عمل کنیم و نماز ظهر در اول وقت بخوانیم. فقط در شدت گرمای تابستان تاخیر است. لذت نماز در اول وقت است. در وقت نماز قیلوله ای نیست، قیلوله آنحضرت قبل از دخول وقت بوده است.
– سعی کنیم مکاتب را از محلات اداره کنیم، اگر جایی چنده (جمع آوری کمک) می کنیم چنده خصوصی بکنیم. چنده حتی الامکان فقط برای مدارس باشد. در مساجد هم به نحوی چنده ها را برنامه ریزی کنیم که بر مردم فشاری وارد نشود و مردم را از مساجد فراری ندهیم.
– اوراق متبرکه، برگه های قرآن یا کاغذهایی که دارای آیات قرآن هستند، جدا شوند و با دستگاه پودر شوند.

چاپ

1871 بازدید

منتشر شده در تاریخ : 5 فروردین, 1395


تمامی حقوق طرح برای پایگاه اطلاع رسانی دفتر شیخ الاسلام مولانا عبدالحمید محفوظ است. Copyright ©