مولانا عبدالحمید در خطبه های نماز جمعه اهل سنت زاهدان به بیان برخی از خصوصیات و ویژگیهای بندگان مؤمن و مقرّب خداوند متعال پرداخت و “توکل بر الله” و “استعانت از پروردگار در تمام امور” را از مهمترین ویژگیهای بندگان مقرّب الهی عنوان کرد.
خطیب جمعه اهل سنت زاهدان خطبه های این هفته نماز جمعه (27 بهمن 1391) را با تلاوت آیه «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ» [انفال: 2] آغاز نمود و در شرح و بیان آن اذعان داشت: کبریایی و جلال و عظمت الهی را به وسیله کارهای بزرگ و موجودات شگفت انگیزی که خداوند خلق کرده باید شناخت. خداوند در قرآن به همین مطلب اشاره کرده و می فرماید: «تَبَارَكَ الَّذِي جَعَلَ فِي السَّمَاء بُرُوجًا وَجَعَلَ فِيهَا سِرَاجًا وَقَمَرًا مُّنِيرًا» [فرقان: 61] صاحب برکت است آن ذاتی که آسمانها و بروج را خلق کرد. بروج به مدارهایی گفته می شود که خورشید و دیگر سیاره ها در مسیر آن حرکت می کنند. خداوندی که ستارگان و سیاره ها را با این عظمت آفرید و زمین را برای بشر پهن و گسترده و چنان با ضخامت خلق کرد که تا به امروز هیچ قدرتی نتوانسته با حفر تونل و چاه به مرکز و هسته آن دسترسی حاصل کند.
مولانا عبدالحمید در ادامه بیان دلایل عظمت باریتعالی اظهار داشت: خداوند متعال در جایی دیگر می فرماید: «صُنْعَ اللَّهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْءٍ» [نمل:88] ای بشر! به صنعت الهی بنگر که چگونه این کوهها را با صلابت هر چه تمامتر و دریاهای پهناور و زمین و ماه و خورشید و تمام این کائنات را بدون نیاز به کارخانه و کارگر با قدرت بی منتهای خویش آفرید؛ خداوند متعال هر چیزی را برای یکی هدف و به صورت مناسب و مستحکم آفریده است. اما تمام این کائنات که در نظر ما بسیار بزرگ هستند، در مقابل قدرت خداوند بسیار حقیر و کوچک جلوه می کنند زیرا قدرت خداوند بسیار وسیعتر از اینهاست.
ایشان در ادامه افزود: صفات الهی چنان عظیم اند که به گفتۀ علامه ابن خلدون، سنجیدن صفات باریتعالی با عقل بشری، مانند وزن کردن کوهها با ترازوی زرگری است. خداوند متعال بسیار شنوا و بینا و دارای علم بیکران است. او همواره همه مخلوقات را در تمام لحظات تحت کنترل خود دارد. اگر بینایی، شنوایی و علم تمام مخلوقات جمع شوند، به اندازه قطره ای در برابر دریای بیکران بینایی، شنوایی و علم الهی محسوب نمی شوند. خداوند متعال در مورد گسترگی و عظمت صفات خویش در قرآن می فرماید: «وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِن شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَّا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ» [لقمان: 27]
خطیب جمعه اهل سنت زاهدان در ادامه به داستان سخن گفتن حضرت موسی با پروردگار و برگزیده شدن ایشان به مقام نبوت از جانب خداوند متعال اشاره کرد و خاطرنشان نمود: وقتی خدواند در دامنه کوه طور، حضرت موسی را مورد خطاب قرار داد و فرمود: «وَأَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَى» [طه: 13] چه فضل و احسان بزرگی شامل حال حضرت موسی شد، و چه فضل عظیمی شامل حال پیامبر اسلام شد که خداوند در مورد ایشان فرمود: «إِنَّ فَضْلَهُ كَانَ عَلَيْكَ كَبِيرًا» [اسراء: 87] همچنین به همین مقدار فضل الهی شامل ما مسلمانان شده است که خداوند از میان دیگر امتها ما را برگزیده و نام زیبایش را بر زبان ما جاری کرد و به ما توفیق داده تا با سجده و رکوع عظمت و جلال او را یاد کنیم.
ایشان با اشاره به اینکه “اگر انسان نیازهای خود را به درگاه الهی عرضه کند خداوند از او راضی و خشنود می شود” تاکید کرد: خداوند همه نیازهای انسان را برآورده می کند و وقتی انسان نیازهای خود را از خداوند متعال طلب می کند خداوند با خرسندی نیازهای بنده را اجابت می کند.
مولانا عبدالحمید خاطرنشان کرد: خداوند متعال در قرآن می فرماید: «وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَلْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ» [بقره: 186] هر گاه بندگان در مورد من از تو سوال کردند بگو که خداوند از شما دور نیست، بلکه به شما بسیار نزدیک است و سخنان زبانی شما و حتی دعاهای قلبی تمام جهانیان را می داند و خداوند برای دانستن آن نیازی به توجه کردن یک منطقه یا اقلیم و یا شهر خاص ندارد. همچنین اگر همه جهانیان در یک لحظه از خداوند متعال چیزی مطالبه کنند، اگر خداوند خواسته همه آنها را برآورده کند، هیچ چیزی از خزانه الهی کاسته نمی شود.
ایشان در تشریح صفت بی نیازی پروردگار اذعان داشت: خداوند متعال هیچ نیازی به مخلوقات و انسانها ندارد و اگر همه جهانیان به خداوند متعال کفر کنند و قلبهایشان همانند قلب فرعون سخت شود هیچ چیز از خزانه الهی نمی کاهد و اگر همه پرهیزگار شوند و دلهایی مانند قلوب پاک پیامبران داشته باشند چیزی به خزانه الهی افزوده نمی شود. خداوند همه صداها را می شنود، و همه چیز را در هر لحظه کنترل کرده و بر همه چیز آگاهی و علم دارد. خداوند به خواب و استراحت نیازی ندارند، بلکه تمام جهانیان به الله تعالی محتاج و نیازمند هستند.
امام جمعه اهل سنت زاهدان در ادامه تاکید کرد: همه مسلمانان باید خدا را بشناسند و این شناخت در پرتو آیات الهی و احادیث بی نظیر پیامبر اکرم- صلی الله علیه وسلم- حاصل می شود. قرآن عظیم الشأن در توصیف بندگان مقرّب و خداشناس می فرماید وقتی نام و یاد خداوند را می شنوند دلهای آنان تکان می خورد و هنگام تلاوت آیات الهی بی تفاوت نیستند، بلکه به نور ایمان آنها افزوده می شود و به خوبی درک می کنند که این کلام پروردگار است. لذا باید به کثرت قرآن را تلاوت کنیم و در خانه و ماشین به تلاوت قرآن گوش فرا دهیم، چرا که آیات الهی بسیار تأثیر دارند و همان طور که کلمات قرآن بی مثل و مانند هستند، تأثیر آن نیز در هدایت انسان بی نظیر بوده و سبب تقویت توکل انسان مومن بر خداوند می شود.
مولانا عبدالحمید در ادامه اظهار داشت: بسیاری به حمایت روسیه و اروپا و دیگر ابرقدرتهای جهان خشنود هستند، اما بندۀ مومن فقط به الله توکل می کند و از اینکه تحت حمایت پروردگار قرار دارد بسیار خرسند و خوشحال است. لذا اگر می خواهیم که تحت حمایت خداوند قرار گیریم باید دلداده پروردگار شویم، به طوری که اگر تمام منافع و ثروتهای دنیا را در مقابل نارضایتی پروردگار به ما بخشیدند، نپذیریم و حتی اگر والدین که اطاعت آنها واجب است، دستوری بر خلاف فرمان الهی دادند نباید اطاعت کنیم.
خطیب جمعه اهل سنت زاهدان در پایان سخنان خود بر “استمداد از الله تعالی در تمام امور” تاکید کرد و گفت: کسی که خدا را دارد، نیازی به فریاد زدن کسی دیگر ندارد. خداوند در هیچ جای قرآن نفرموده است که کسی دیگر، به جز خدا، را صدا بزنید. مثال رسیدن انسان از طریق وزیران و استانداران به رئیس و رهبر مملکت را در حق خداوند زدن غلط و نادرست است، زیرا اینها مخلوق اند که نیاز به واسطه دارند، خداوند نیازی به واسطه ندارد. لذا خداوند را بدون واسطه صدا بزنید. اعقتاد ما این است که به جز خدا دیگر فریادرسی نیست. مخلوق همه محتاج است. همه انبیا و اولیا بر حق هستند اما آنها هم نیازمند و محتاج هستند. لذا شما محتاج را فریاد نزنید، بلکه الله را فریاد بزنید؛ ذاتی را فریاد بزنید که انبیاء و اولیاء او را فریاد زده و در مقابل او گریه و زاری کرده اند. این استدلال ماست و بر این مطلب دلیل داریم که صحابه هیچ کسی، حتی خود آن حضرت را در هیچ معرکه و جنگ و سختی فریاد نزدند. هیچ روایتی نیامده و ثبوتی ندارد و قرآن هم هیچ اشاره ای ندارد که شما کسی دیگر را صدا بزنید. بلکه قرآن عظیم الشأن می فرماید: «وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّن يَدْعُو مِن دُونِ اللَّهِ مَن لَّا يَسْتَجِيبُ لَهُ إِلَى يَومِ الْقِيَامَةِ وَهُمْ عَن دُعَائِهِمْ غَافِلُونَ» [أحقاف:5] در حدیث نیز آمده است که «إِذَا سَأَلْتَ فَاسْأَلِ اللَّهَ وَإِذَا اسْتَعَنْتَ فَاسْتَعِنْ بِاللَّهِ» هر گاه مدد خواستید، از الله مدد بخواهید. اینکه انسان غیر خدا را فریاد بزنید، این چیز باعث ناراضگی الله می شود و خطاب به چنین افرادی می گوید که تو کسی را که از تو دور است و در فلان نقطه دنیاست و از تو علمی ندارد و عالم الغیب نیست را صدا می زنی و من را، که در کنار تو هستم و عالم الغیب هستم و قادر به برآورده کردن حاجت و نیاز تو هستم، صدا نمی زنی. لذا در هیچ جای نصوص قرآن و حدیث صحیح نیامده است که شما در وقت مشکلات خود به دربار دیگری مراجعه کنید، بلکه باید در همه حال الله را فریاد زد و از بارگاه الله تعالی طلب کمک نمود.
{phocadownload view=fileplay|id=56|playerwidth=328|playerheight=200|playerheightmp3=30}
{phocadownload view=file|id=56|text=دانلود فایل صوتی|target=s}
