مولانا عبدالحمید در جمع علمای ایرانشهر:
قرآن انسان را تقویت و زنده می‌کند و در زندگی صفا و برکت می‌آورد
شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید یکشنبه (8 فروردین 1400) در جمع علمای ایرانشهر با بیان اینکه «قرآن انسان را تقویت و زنده می‌کند و در زندگی صفا و برکت می‌آورد»، از «قرآن» به‌عنوان فضل و رحمت الهی یاد کردند و «مسیر سنت» را کوتاه‌ترین و بهترین راه به الله دانستند و به تأثیر اعمال در زندگی پرداختند و بر لزوم مبارزه با ناهنجاری‌های جامعه تأکید کردند.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر امام‌جمعه زاهدان، شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید در جمع علمای ایرانشهر از «قرآن» به‌عنوان فضل و رحمت الهی یاد کردند و گفتند: قرآن فضل و رحمت خداست، از همۀ آنچه مردم جمع می‌کنند بهتر است. قرآن انسان را تقویت و زنده می‌کند و در زندگی صفا و برکت می‌آورد. نور و هدایت در قرآن هست، بدون خواندن قرآن در دل آرامش نمی‌آید و جامعه هدایت نمی‌شود.
ایشان در ادامه بر لزوم حفظ قرآن و تلاوت آن در نماز تأکید کردند و گفتند: قرآن را حفظ کنید و در نماز بخوانید و حفظ قرآن را نگه دارید. من الآن که عمرم از هفتاد گذشته افسوس می‌خورم که چرا در جوانی کل قرآن را حفظ نکردم، اما اکنون قسمت‌هایی از قرآن را حفظ می‌کنم.
امام‌جمعۀ اهل‌سنت زاهدان افزودند: قرآن را زیبا تلاوت کنید و فرزندان خودتان را وادار کنید قرآن و حدیث بخوانند و حفظ کنند. قطعاً شما از زندگی‌تان لذت خواهید برد و احساس آرامش خواهید کرد. به عموم مردم قرآن تعلیم دهید، این نعمت از همۀ نعمت‌ها بزرگ‌تر و تأثیرگذارتر است و از فتنه‌ها حافظت می‌کند.
ایشان در ادامه با بیان اینکه «ذکر و تسبیح خدا برای داعی الی‌الله بزرگترین کمک است» خاطرنشان ساختند: معلمین، دعوتگران، مصلحان و علما باید الله را یاد کنند. وقتی بنده، الله را ذکر می‌کند، معیت الله با آن بنده می‌شود. در مسجد بنشینید و به ذکر، تلاوت، تسبیح و نماز مشغول شوید، مردم را نیز با خود به انجام این اعمال مشغول کنید.
مدیر دارالعلوم زاهدان «مسیر سنت» را کوتاه‌ترین و بهترین راه برای رسیدن به الله تعالی دانستند و گفتند: راه سنت کوتاه‌ترین و بهترین راه وصول إلی الله است. به سنت‌های عادی و عبادی و سنت‌های زوائد پایبند بمانید. حداقل صد حدیث همراه راوی و منبع حفظ کنید.
ایشان بر لزوم صدقه تأکید کردند و گفتند: به‌اندازۀ توان‌تان صدقه بدهید. بدون صدقه تزکیه نمی‌شویم. صدقۀ نصف خرما سبب نجات می‌شود و گناهان را شست‌وشو می‌کند. الله به کم‌وزیاد صدقه نگاه نمی‌کند، به اخلاص نگاه می‌کند، کم وقتی برای الله باشد اجر و ارزش دارد.
خطیب جمعه زاهدان به تأثیر اعمال در زندگی اشاره کردند و گفتند: به اعمال متوسل شویم. به‌وسیلۀ عمل زنده و تقویت و مفید واقع می‌شویم. اعمال سبب تطهیر ما می‌شوند. رمضان، ماه خودسازی است، خود را هم بسازیم و برای ساخته‌شدن دیگران هم تلاش کنیم. برای الله قیام کنید، مردم را به‌سوی نماز و قرآن بکشید و این جهاد شماست. شما هم محبوب می‌شوید. علاوه‌بر فرایض به نوافل هم اهتمام ورزید، اسلاف با همین اعمال به الله رسیده‌اند.
ایشان اضافه کردند: کرونا، قحط، فقر و کساد بازار آفات و عذاب الهی هستند. قتل، ناامنی، اختلاف و درگیری‌های طایفه‌ای، نفرت مردم از همدیگر نتیجۀ اعمال انسان‌ها هستند. سعی کنید برای مردم الگو قرار گیرید، وقتی ما عمل کنیم الله تعالی تعلق، محبت و ایثار را در میان ما زنده می‌کند.
ایشان ادامه دادند: وقتی مردم خواب هستند علما بیدار شوند و به عبادت بپردازند. اگر این اعمال در میان علما نباشند، چه کسی باید این اعمال را زنده کند؟ هر مسجد و محله و امام مسئولیت مردمش را برعهده بگیرد، تقسیم کار شود و مردم را به عمل وادار کنیم. زمانی ما موفق می‌شویم که اولین مسلمان و الگو باشیم و راحت و آرام ننشینیم، چراکه وضع قوم وخیم است و آفات و بلاها آمده‌اند و بداخلاقی عام شده است.
مدیر دارالعلوم زاهدان از «بغض»، «کینه»، «نفرت»، «کبر» و «خودخواهی» به‌عنوان بیماری‌های موجود در میان علما یاد کردند و گفتند: متأسفانه در میان علما بغض، کینه، نفرت، کبر و خودخواهی وجود دارد. متاسفانه علما با همدیگر محبت نمی‌کنند و با یکدیگر ارتباط ندارند. حضرت موسی علیه‌السلام می‌گوید حضرت هارون را در امر نبوت شریک من بگردان، این سعۀصدر و دید وسیع و ظرفیت حضرت موسی را نشان می‌دهد. ما باید همدیگر را تحمل کنیم.
ایشان در ادامه تاکید کردند: دعوت الی‌الله در رأس عبادات است. به‌اندازه‌ای که خدا دعای داعی و مصلح را قبول می‌کند دعای عابد را قبول نمی‌کند. متأسفانه بسیاری از امامان مساجد از همه دیرتر به مسجد می‌آیند و از همه زودتر از مسجد بیرون می‌شوند. وقتی خودمان انگیزۀ عبادت نداریم، چطور می‌توانیم در مردم انگیزه و حالت تضرع و زاری ایجاد کنیم؟ ما وقت نداریم برای مردم امامت کنیم و برای‌شان الگو قرار گیریم، روحیه‌مان را از دست داده‌ایم و دنبال کسی که برای نماز به مسجد نمی‌آید، نمی‌رویم.
مولانا عبدالحمید در پایان با بیان اینکه «باید برای حل معضل بی‌نمازی، اعتیاد، مفاسد اجتماعی و ناهنجاری‌ها فکر کنیم» اظهار داشتند: ما از همسایه و شهر خود خبر نمی‌گیریم که چه کسی گرسنه و چه کسی تشنه است و چه کسی نماز نمی‌خواند. باید احساس مسئولیت کنیم و به فکر ملت باشیم. سعی کنید با مردم بنشینید و احوال‌شان را جویا شوید. تسلیم الله بشویم و در این راستا نه پروای جان خود را بکنیم و نه پروای مال و اولاد خود را داشته باشیم.
