به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر امام جمعه اهل‌سنت زاهدان، شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید شامگاه دوشنبه (17 مهر 96) پس از رحلت شیخ‌الحدیث مولانا سید محمدیوسف حسین‌پور، در جمع طلاب دارالعلوم زاهدان سخنرانی کردند.
گزیده‌ی سخنان ایشان در این نشست به شرح ذیل است:
درگذشت عالم ربانی مولانا حسین‌پور واقعا ضایعه بزرگی است. ایشان انسان وارسته‌ای بودند و از لحاظ علم، تقوا، اتباع شریعت و سنت در سطح بسیار بالایی قرارداشتند.
مولانا زندگی بسیار ساده‌ای داشتند، کسی که او را می‌دید خیال نمی‌کرد که عالم است. لباس و خانه‌ی ساده‌ای داشتند. خانه‌اش چنان تنگ بود که ده نفر به‌راحتی نمی‌توانستند در آن بنشینند. ایشان در همان خانه‌های قدیمی و ساده زندگی می‌کردند و زندگی‌شان را در خدمت به شریعت و علم وقف کردند.
در دوران طلبگی به سراوان رفته بودیم، همان زمان مولانا درمیان مردم محبوبیت داشتند، چراکه ایشان عالمی با عمل بودند و عالم صالح نزد خدا و خلقش محبوب است.
ایشان آدم بسیار متواضعی بودند. گاهی به لقب «شیخ‌الحدیث» که به ایشان داده می‌شد، ناراحت می‌شدند، منع می‌کردند و می‌گفتند که به من «شیخ‌الحدیث» نگویید، این حق من نیست.
مولانا رحمه‌الله، برای خودش هیچ جایگاهی قائل نبودند. گاهی به ایشان لقب «شیخ‌التفسیر» می‌دادند، اما مولانا منع می‌کردند و می‌گفتند که من «شیخ‌التفسیر» نیستم، چرا لقب نادرست برای من می‌گذارید؛ این نشان تواضع و فروتنی مولانا بود.
در سفر و حضر خدمت مولانا بودم و ایشان را ملاقات کردم، انسان در سفر بیشتر شناخته می‌شود، واقعا ایشان انسان «خاصی» بودند.
حضرت مولانا یکی از پایه‌های مهم منطقه بودند و صدها و هزاران شاگرد تربیت کردند.
مدرسه گشت یکی از مدارس تاریخی منطقه و مادر مدارس است. مولانا در این مدرسه شاگردان زیادی از نقاط مختلف کشور تربیت کردند که هم‌اکنون به خدمت دین مشغول هستند.
مولانا عبدالعزیز می‌فرمود: حضرت مولانا محمد یوسف را من بسیار دوست دارم. به‌خاطر اینکه ایشان خدمت شریعت و علم را انجام می‌دهند.
جایگاه علم و شریعت بسیار وسیع و گسترده است. ایشان خدمت و زحمت‌های زیادی انجام دادند.
حضرت مولانا شجاعت و مردانگی داشتند. در مقابل بسیاری از مشکلات ایستادگی می‌کردند. واقعا صاحب استقامت و مقاومت بودند. اگر چیزی برخلاف مصالح دین اسلام و ملت می‌دیدند بسیاری عصبانی می‌شدند.
چه سعادتی نصیب این بزرگوار بود که امسال ماه رمضان را روزه گرفتند و بعد به سفر حج رفتند.
چنین شخصیت‌هایی برای ملت فرصت هستند.
بزرگان هرکدام فرصتی در دنیا دارند، هرکسی فرصتی دارد، مولانا حسن‌پور فرصتش تمام شد و به ملاقات خدا رفتند.
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم، خلفای راشدین و مولانا عبدالعزیز وفات کردند. وقتی ما تهران بودیم مولانا عبدالعزیز دچار حمله قلبی شدند، ما احساس کردیم مولانا درگذشتند یا دارند وفات می‌کنند، بعد حال مولانا بهتر شد. ایشان احساس کردند که ما ناراحت و غمگین هستیم، فرمودند: «الله تعالی شما را حمایت و نصرت می‌کند».
سپس مولانا عبدالعزیز رحمه‌الله، شعری را که یک اعرابی برای عبدالله ابن عباس در زمان وفات پدرش حضرت عباس سروده بود، برای ما خواندند، شعر این بود:
إصبِر نَکُن بکَ صَابِرین و إنَّمَا /*/ صَبرُ الرَّعِیِّة عِندَ صَبرِ الرأسِ
خَیرٌ مِنَ العباسِِ صَبرُکَ بعدَه /*/ واللهُ خَیرٌ مِنکَ للعباسِ
(صبر کن که با صبر تو ما هم شکیبا می‌شویم، صبر ملت با صبر بزرگ خاندان وابسته است؛ بعد از وفات «عباس» صبر برای عباس از خود او برایت بهتر است و خداوند از عباس برای تو بهتر است)
قرآن به ما دستور داده‌اند که وقت مصیبت صبر کنیم و «انا لله و انا الیه راجعون» بگوییم.
اگر ما با الله باشیم، الله با ما است. بزرگان خدمت‌شان را انجام دادند. حضرت مولانا به گمان ما خدمت‌شان را به نحو احسن انجام دادند.
گمان ما همین است که مولانا حسین‌پور نزد الله جایگاه و درجه کسب کردند، اما وظیفه ما را سنگین کردند. مولانا پشتیبان و پایگاه معنوی بودند که ما او را از دست دادیم. توکل و اعتماد ما به الله است. الله ما را رها نمی‌کند و ما را نصرت می‌کند. دعا و تأثیر عمل صالح مولانا می‌ماند.
بعد از وفات مولانا محمدعمر رحمه‌الله، مردم نگران شدند،اما الحمدلله مدرسه منبع‌العلوم کوه‌ون بعد از وفات ایشان رونق بیشتری پیدا کرد، ما امیدوارم که ان‌شاءالله مدرسه عین‌العلوم گشت رونق بیشتری پیدا کند. الله نصرت و یاری می‌کند. برای حضرت مولانا دعا کنیم و از الله برای ایشان آمرزش بخواهیم.
طلاب به درس‌هایشان مشغول باشند، در امتحانات شما خللی نیاید، به‌هرحال مرگ برای بزرگان و اولیاء الله می‌آید، همه می‌میرند و هیچ‌کسی باقی نمی‌ماند. صالحین و علما یکی بعد از دیگر می‌روند. صبر و استقامت بشود، آرامش خودتان را حفظ کنید. دعا خیر شما به ایشان می‌رسد. نماز ، دعا و تلاوت انجام دهید و ایصال ثواب کنید. الله تعالی به ایشان درجات عنایت کند و با صالحین محشور بدارد و جنت فردوس نصیب ایشان کند.
پروردگارا! ما پدر مهربان و شخصیت برجسته‌ای را که به اعتبار عمل و اتباع سنت قابل اقتدا و اسوه بودند از دست دادیم و دچار نقصان شدیم، پروردگارا! درجاتشان را بلندکن.
