شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید شامگاه یکشنبه 22 آذر 1394 (1 صفر 1437) در مسجد حضرت عبدالله بن مسعود منطقۀ همت‌آباد زاهدان به ایراد سخن پرداختند.
چکیده‌ای از سخنان ایشان را در ادامه می‌خوانیم:
ـ همه ما به سوی الله مسافريم؛ بعضی بيشتر راه را طی كرده‌اند، بعضی در وسط و بعضی در اول راه هستند. هر روزی كه می‌گذرد از عمر ما كم می‌شود و ما به مرگ و آخرت نزديك‌تر می‌شويم.
ـ چه علما، ريش‌سفيدان و انسان‌های نيكی در زاهدان بودند كه رفته‌اند؛ نام بعضی مانده است و از بعضی حتی نامی هم نمانده است. اين سلسله تا روز قيامت ادامه دارد.
ـ الله تعالی دنيا و تمام امكاناتش را برای ما آفريده و ما را برای عبادت خود خلق كرده است. ما را خلق كرده است تا در نیمه‌های شب وقتی‌كه سایر انسان‌ها خواب‌اند، ما ثنا و تسبيح او را بخوانيم و به ذكر، عبادت، تلاوت و دعا مشغول شويم.
ـ اسلام دين تسليم شدن در برابر فرامين خداست؛ حضرت ابراهيم علیه‌السلام تتها فرزندش را كه الله تعالی در کنهسالی به ایشان عنايت كرده بود بدون چون و چرا قربانی کرد. همسرش حضرت هاجره را در بیابان خشک تنها رها کرد، درحالی‌که اگر اين دستورات به ما داده می‌شدند هزاران حيله و بهانه پیش می‌کردیم.
ـ امروزۀ بسیاری از ما به زبان می‌گوييم که عاشق خدا و تسلیم دستوراتش هستیمو حاضریم سر و جان‌مان را فدای دين خدا بکنیم، اما همۀ اينها تعارف‌اند. الله ادعای زبانی را نمی‌پذيرد، الله محبت قلبی و عمل می‌خواهد.
ـ وقتی ما الله را بندگی كنيم الله جلوی آفات، طوفان، قحط، آتش و دريا را می‌گيرد، اما وقتی در جامعه‌ای ظلم، اجحاف، ستم، گناه و نافرمانی باشد انسان در معرض خطر قرار می‌گيرد و عذاب‌ها می‌آيند. آفت‌های جهانی، حرارت زمين، آنفولانزا و… نتيجه نافرمانی از دستورات پروردگار هستند.
ـ محبت، صله رحمی، خويشاوندی و قرابت از اولين برنامه‌های رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم بودند كه بايد آنها را تقويت كرد.
ـ اسلام از مادۀ سلامتی گرفته شده است؛ با دست و زبان و قلم آبروی كسی را نريزيم.
ـ حق مرد بر زن بسيار زياد است؛ زنی که رضايت شوهرش را داشته باشد و فرايض را انجام دهد و بميرد به بهشت می‌رود. اما اگر شب‌ها را بيدار بماند و نفل بخواند ولی حق شوهرش را ادا نكند به عذاب خدا گرفتار می‌شود.
ـ اخلاص و تسليم از نكته‌های مهمی هستند كه با وجود آنها فرد ديندار كامل می‌شود.
ـ نبايد دين در زندگی ما خوار، ضعيف و كم‌رنگ باشد.
ـ نبايد به خاطر جلب خوشحالی دیگران مراسم عروسی با دهل، ارگ و اسراف برگزار شوند؛ این اعمال موجب نارضایتی پروردگار می‌شوند.
