شیخ الاسلام مولانا عبدالحمید طی سخنانی در جمع مردم داغدیده زاهدان و سایر شهرستان‌ها، ضمن عرض تسلیت درگذشت مولانا احمد- رحمه الله-، از ایشان به عنوان “هدیه و نعمتی بزرگ از هدایا و نعمت‌های الهی” و یکی از “چهره‌های ملی” یاد کردند.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی سنی آنلاین، مولانا عبدالحمید، امام جمعه اهل‌سنت زاهدان، که بعد از نماز مغرب دوشنبه (26 اسفند 1392) در مسجد جامع مکی زاهدان سخنرانی می‌کرد، پس از تلاوت آیه «وَمَا مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ وَمَن يَنقَلِبْ عَلَىَ عَقِبَيْهِ فَلَن يَضُرَّ اللّهَ شَيْئًا وَسَيَجْزِي اللّهُ الشَّاكِرِينَ» [آل عمران:144] و قرائت حدیث «إن لله ما أعطی و له ما أخذ و کل شیء عنده إلی أجل مسمّی» اظهار داشتند: مولانا احمد- رحمه الله- انسانی استثنایی بود. الله تعالی به ایشان استعدادها و صلاحیت‌های ویژه‌ای عنایت کرده بود که تمام این استعدادها را در راه خدا به‌کار می‌برد. ایشان از اساتید برجسته دارالعلوم زاهدان بود که در تدریس کتب از قدرت تفهیم بسیار بالایی برخوردار بود و تدریس محققانه‌ای داشت.
مولانا عبدالحمید ادامه دادند: مولانا احمد در زمینه فعالیت‌های سیاسی نیز از استعداد ویژه‌ای برخوردار بود؛ به مسایل روز آشنایی داشت، آنها را به خوبی درک کرده و تحلیل درستی ارائه می‌کرد. دارای بصیرت بالایی در حد بصیرت یک پروفسور بود. سخنان ایشان همواره همراه با دلیل و استدلال بود. خداوند متعال در حل و فصل مسایل به ایشان توانایی عجیبی عنایت کرده بود که بعد از اوقات تدریس، مسایل قدیمی و اختلافات و منازعات مردمی را به خوبی حل و فصل کرده و در بین آنها صلح و آشتی برقرار می‌نمود. همواره به دنبال رفع مشکلات و حل مسایل مردم و مشغول درس و تدریس بود، به طوری که تا پاسی از شب را در مدرسه می‌گذرانید.
امام جمعه اهل‌سنت زاهدان مولانا احمد- رحمه الله- را “نعمتی از نعمت‌های الهی” توصیف کردند و گفتند: وجود مولانا احمد نعمت بسیار بزرگی برای ما و مردم بود. ایشان در واقع هدیه و نعمتی بزرگ از هدایا و نعمت‌های الهی بشمار می‌رفت، اما به هر حال هر نعمتی روزی به پایان می‌رسد و هیچ انسانی برای همیشه در دنیا نمی‌ماند. اعتقاد ما بر آن است که هر انسانی دارای عمر معین و مشخصی است.
مدیر دارالعلوم زاهدان درگذشت مولانا احمد را “ضایعه‌ای بزرگ” دانستند و خاطرنشان کردند: اگرچه درگذشت مولانا احمد برای ما، ملت، همکاران ما در حوزه و سایر علما ضایعه بزرگی است، اما ما با استعانت از پروردگار بر این مصیبت صبر و تحمل می‌کنیم، چون خداوند به ما دستور داده که در وقت مصیبت صبر کنیم.
ایشان با استناد به حدیث «اللهم أجرنا فی مصیبتنا هذا واخلفنا خیرا منها» اظهار داشتند: مولانا احمد- رحمه‌الله- با رفتن ناگهانی خود مسئولیت ما و همکاران ما را سنگین‌تر کردند، اما ما مطمئن و معتقدیم که خداوند متعال ما را تنها نمی‌گذارد و نصرت و یاری می‌فرماید. ما از الله تعالی می‌خواهیم به جای مولانا احمد- رحمه‌الله- عوض بهتری به جامعه ما عنایت فرماید. ما همکار بسیار محترم و عزیزی را از دست داده‌ایم، اما در هر حالت الله موجود بوده و دلگرمی ما به الله تعالی است، زیرا خداوند بهترین دوست و یاور است و خداوند کار دین خودش را در هر وضعیتی به پیش می‌برد.
ریاست شورای هماهنگی مدارس دینی اهل‌سنت استان از مولانا احمد- رحمه‌الله- به عنوان “شخصیتی ملی” یاد کردند و افزودند: مولانا احمد- رحمه‌الله- فقط متعلق به خانواده‌اش نبود، بلکه از چهره‌های ملی و شخصیتی بسیار برجسته، لایق و محبوب بود.
مولانا عبدالحمید مصادف شدن وفات مولانا احمد- رحمه‌الله- در روز دوشنبه- روز رحلت رسول اکرم- صلی الله علیه وسلم- و حضرت ابوبکر صدیق- رضی الله عنه- را نشانه سعادت ایشان دانستند و از بارگاه الهی مسئلت نمود که این عالم فرزانه را با پیامبر و صحابه محشور فرماید.
مولانا عبدالحمید در ادامه سخنانشان به بیان برخی از جزئیات این حادثه ناگوار پرداخته و اظهار داشتند: طبق تحقیقاتی که بنده تاکنون انجام داده‌ام این جریان یک حادثه رانندگی بوده؛ بنا بر اظهارات کسانی که در صحنه حاضر شده‌اند مولانا احمد- رحمه‌الله- با دو سرنشین دیگر از خودرو به بیرون پرت شده بودند که متاسفانه به علت اصابت سرِ مولانا احمد- رحمه‌الله- به سنگی، جان به جان‌آفرین تسلیم می‌کنند. ظاهر قضیه این است که این یک حادثه رانندگی بوده، البته سایر مسایل – إن شاءالله- تحقیق و بررسی خواهد شد.
امام جمعه اهل سنت زاهدان در پایان از بارگاه الهی مسئلت نمود که روح حضرت مولانا احمد- رحمه‌الله- را در جوار بهترین رحمت‌های خویش جای دهد. ایشان با بیان اینکه “مولانا احمد- رحمه الله- از صبر و استقامت بالایی برخوردار بود” از مردم خواستند که بر این مصیبت صبر پیشه کنند.
