شیخالاسلام مولانا عبدالحمید، در مراسم نماز جمعه زاهدان (22 اردیبهشت 1402)، به اهمیت ترحم و دلسوزی و شفقت بر انسانها در دین اسلام اشاره کردند و گفتند کسی که در او عفو و گذشت و مهربانی نباشد بویی از دین اسلام نبرده است.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید، 8 اردیبهشت 1402، در مراسم نماز جمعه زاهدان، کائنات و مخلوقات را «مظهر وجود و قدرت پروردگار» دانستند و بر لزوم اندیشیدن در «دلایل عقلی و نقلی» برای «اثبات قدرت و عظمت الله» توصیه و تأکید کردند.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید در مراسم نماز جمعه زاهدان (۲۵ فروردین ۱۴۰۲)، از ماه مبارک رمضان و قرآن مجید بهعنوان «رحمتهای ویژۀ پروردگار» یاد کردند و بر لزوم استفاده از این دو نعمت بزرگ برای رسیدن به سعادت و خوشبختی تاکید نمودند.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید در مراسم نماز جمعه زاهدان (18 فروردین 1402) با اشاره به «مدیریت جامع و صحیح الله تعالی» برای تأمین نیازهای مادی و معنوی بشر، حکومتها را به «الگوگیری» از برنامههای الهی به شیوۀ انبیا توصیه و تاکید کردند.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید در مراسم نماز جمعه زاهدان، «فرمانبرداری از دستورات پروردگار» را تنها راه رسیدن به سعادت و آرامش در دنیا و آخرت دانستند و روزۀ ماه مبارک رمضان را از مهتمرین احکام و اعمالی برشمردند که انسان را به وارستگی و سعادت میرساند.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید، 4 فروردین 1402، در مراسم نماز جمعه زاهدان، از «تقوا» به عنوان مهمترین حکمت و فلسفۀ روزه و بزرگترین سرمایۀ بشر یاد کردند و همگان را بر لزوم رعایت حرمت رمضان توصیه و تأکید کردند.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید در مراسم نماز جمعه ۲۶ اسفند ۱۴۰۱، نگاه مذهبی حاکم بر کشور را در ۴۴ سال گذشته، عامل رسیدن به بنبست کنونی در سیاستهای داخلی و خارجی کشور برشمردند.
مولانا عبدالحمید، امروز چهارشنبه (17 اسفند 1401)، در دیدار طایفه شهبخش که با هدف اعلام حمایت مجدد از ایشان در مسجد جامع مکی زاهدان برگزار شد، ضمن تشکر از «ابراز محبت و احساسات» و «حمایت» تمام طوایف سیستانوبلوچستان و عموم مردم ایران، با بیان اینکه «همین محبت و دعای خیر شما کافیست»، فراخوان و حضور دستهجمعی طوایف برای اعلام حمایت در مسجد مکی را لازم ندانستند.