شیخالاسلام مولانا عبدالحمید در ضیافت افطاری و دیدار با مجروحان و خانوادههای شهدای جمعههای خونین زاهدان و خاش، که عصر سهشنبه (7 فروردین 1403/ 15 رمضان 1445) در مسجد جامع مکی زاهدان برگزار شد، با اشاره به «مظلومیت» کسانی که در حوادث 8 مهر و 13 آبان 1401 در زاهدان و خاش به شهادت رسیدند، «حفظ حرمت» این شهدا و خانوادههای آنان را بر جامعه «لازم» دانستند.
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی دفتر امامجمعه اهلسنت زاهدان، مولانا عبدالحمید در این ضیافت افطاری ضمن ابراز خرسندی از دیدار با مجروحان و خانوادههای شهدای جمعههای خونین زاهدان و خاش، اظهار داشتند: حرمت شهدا و همچنین خانوادههای شهدا که بر این مصیبت صبر کردند و از خودشان شکیبایی نشان دادند، بر همۀ ما و افراد جامعه لازم است. خداوند متعال در آن روزِ جمعه از میان حدود شصت،هفتاد هزار نمازگزار، این افراد را برای رسیدن به درجه و مقام «شهادت» که بعد از «نبوت» بالاترین مقام است، انتخاب کرد.
ایشان در ادامه افزودند: هیچکس گمان نمیکرد در آن روز قرار است چنان اتفاق و ظلمی رخ بدهد که هموطنِ ما و کسی که از بیتالمال حقوق میگیرد، دست به چنین ظلمی بزند و یا چنین دستوری را به دیگران بدهد. این ظلم با اصول قرابت و خویشاوندی و موازین اسلامی و انسانی همخوانی نداشت.
مولانا عبدالحمید تاکید کردند: واقعا کسانی که در آن حادثه مظلومانه کشته شدند نزد الله تعالی درجه کسب کردند، زیرا هیچ جرمی مرتکب نشده بودند، بلکه فقط برای ادای نماز جمعه که شرکت در آن «فرض عین» است، آمده بودند. کسی که برای شرکت در نماز جمعه میآید مصداق واقعی «فی سبیلالله» است و بر اساس احادیث و روایات، کسی که در راه خدا غباری به بدنش برسد، آتش جهنم و حتی دود آتش جهنم هم به آن بدن اصابت نمیکند.
ایشان گفتند: بعد از حادثۀ جمعۀ خونین زاهدان خوابهای متعددی دیده شد که آنحضرت صلیاللهعلیهوسلم فرمودهاند که شهدای جمعه خونین نزد ما هستند. امام حسین رضیاللهعنه اگر شهید شد ضرر نکرد، بلکه الله تعالی به ایشان مقام «شهادت» را عنایت کرد، ولی رسوایی برای کسانی ماند که دستشان را به خون پاک امام حسین آغشته کردند. در حادثۀ جمعه خونین نیز شهدا و خانوادههایشان متضرر نشدند، بلکه کسانی متضرر شدند که دست و قلم و زبان و دستورشان به خون ناحق آلوده شد. در احادیث آمده است کسی که حتی به اندازۀ نصف کلمه در قتل ناحق شریک باشد و برای قتل ناحق چراغ سبز نشان بدهد، روز قیامت در حالی حشر میشود که بر پیشانیاش نوشته شده: «ناامید از رحمت الله». در قرآن عظیمالشأن نیز در مورد قتل ناحق تعبیرات شدیدی آمده است که مو بر بدن انسان راست میشود؛ قرآن میفرماید: «وَمَن يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِيمًا» [النساء: 93] کشتن انسانی که سزاوار قتل نباشد گناه بسیار سنگینی است. حتی کشتن ناحقِ غیرمسلمان اعم از یهودی و مسیحی و کمونیست و… گناه بسیار بزرگیست و گناه کشتن انسان مؤمن که نزد الله تعالی بسیار سنگینتر است.
صبر مجروحان و خانوادههای شهدا مایۀ خیر و برکت و رحمت شد
امامجمعه زاهدان در ادامه گفتند: ما از خانوادههای شهدا و مجروحین این حوادث بسیار تشکر میکنیم که صبر کردند و این صبر مایۀ خیر و برکت و رحمت شد؛ تمام ملت ایران در این موضوع همدردی کردند و هنوز هم این ابراز همدردیها ادامه دارد. همچنین بر اثر این صبر و شکیبایی، واقعیت روشن شد. مهمترین نکته برای ما این است که علیرغم اینکه برخی میخواستند این جریان را به انحراف بکشانند و به «گروهکها» و «تجزیهطلبها» نسبت بدهند، اما برای مرکز و برای همه مشخص شد که در اینجا هیچ تجزیهطلبی نبوده و نمازگزاران به ناحق کشته شدند.
ایشان در ادامه خاطرنشان کردند: پروندۀ جمعه خونین زاهدان نیز در جریان است و ما منتظر رأی نهایی هستیم و دیدگاههای خودمان و خانوادههای شهدا را بر اساس روند رسیدگی و رأی نهایی مطرح خواهیم کرد. ما گفتهایم اگر در رسیدگی به حادثۀ جمعه خونین کوتاهی بشود، الله تعالی بالا سر است و الله تعالی رسیدگی کرده و میکند. این اعتقاد ماست که الله تعالی مظلوم را نصرت و حمایت میکند.
ایشان افزودند: اگرچه صبر تلخ است، اما نتیجهاش بسیار شیرین است. صبر کلید پیروزی است. امیدواریم الله تعالی درجات شهدا را بلند بگرداند. در این حادثه دهها خانواده، بیسرپرست و صدها خانواده داغدار شدند. در جمع شهدا زن و کودک و کهنسال هستند. در میان مجروحین نیز بسیاری افراد معلول و قطع عضو و قطع نخاع شدهاند و ۲۵ نفر در این حادثه نابینا شدند. ما این مجروحین را «شهیدان زنده» میگوییم و إنشاءالله به آنها نیز درجۀ شهادت رسیده است.
«مظلوم» شدیم، اما الحمدلله «ظالم» نشدیم و «ذلیل» نیستیم
مولانا عبدالحمید در پایان سخنانشان در جمع مجروحان و خانوادههای شهدای جمعههای خونین زاهدان و خاش گفتند: بنده جملهای میگویم که شاید به مذاق بعضیها خوش نیاید؛ ما معتقدیم و از این بابت خدا را شکر میکنیم که در این حادثه «مظلوم» شدیم، اما «ظالم» نشدیم و رحمت الله تعالی شامل حال مظلوم میشود و ظالم، نفرین خدا را به همراه خود دارد.
ایشان افزودند: نکتۀ دیگر اینکه ما «مظلوم» شدیم، اما الحمدلله «ذلیل» نیستیم، زیرا حق خودمان را مطالبه کردیم و با سربلندی زندگی میکنیم. ما زندگی با ذلت را نمیخواهیم. الحمدلله مردم ما با عزت زندگی میکنند و سربلند هستند. امروز همۀ مردم ایران به خانوادههای شهدا ادای احترام میکنند. مردم ایران در سیل اخیر دشتیاری از هر طرف به کمک مردم این منطقه شتافتند و این در اذهان مردم تبدیل به یک خاطره شد و این همان وعدهای است که الله تعالی به صابران داده است که: «أُوْلَـٰٓئِكَ عَلَيۡهِمۡ صَلَوَٰتٞ مِّن رَّبِّهِمۡ وَرَحۡمَةٞ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُهۡتَدُونَ» [بقره: 157]