شیخالاسلام مولانا عبدالحمید در نامهای به “آیتالله سیدعلی سیستانی”، برجستهترین مرجع تقلید شیعیان در عراق، با اشاره به عوامل بروز بحران و نابسامانی در جهان اسلام، از این مرجع تقلید خواستند که از نفوذ و جایگاه خودش برای «تشکیل دولت فراگیر در عراق» و «حل مشکلات و دغدغههای اهلسنت ایران» استفاده کند.
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی دفتر امامجمعه اهلسنت زاهدان، شیخالاسلام مولانا عبدالحمید در این نامه «سرکوب و استبداد»، «عدم توجه به خواستههای مشروع مردم» و «عدم تشکیل حکومت فراگیر» را از مهمترین دلایل «ویرانی» و «آوارگی» در کشورهایی همچون عراق، سوریه و یمن عنوان کردند.
در بخشی از نامۀ مولانا عبدالحمید به تحولات اخیر در عراق بهویژه بعد از انتخابات پارلمانی در این کشور اشاره شده و خطاب به آیتالله سیستانی آمده است: «اکنون که عراق در فرآیند سیاسی جدیدی قرارگرفته و پس از سالها ناامنی و یأس و ناامیدی، روزنۀ امیدی برای مردم عزیز این کشور به چشم میخورد، انتظار میرود باتوجه به جایگاه پدرانۀ حضرتعالی توصیه و تأکید فرمایند که یک حکومت فراگیر متشکل از تمام اقوام و پیروان مذاهب و ادیان تشکیل شود تا ملت عزیز عراق در سایۀ یک حکومت مردمسالار و عدالتخواه به حقوق حقۀ سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی خود دست یابد و تجربۀ گذشته تکرار نشود.»
امامجمعه اهلسنت زاهدان در فرازی دیگر از نامهشان به آیتالله سیستانی، اوضاع جامعه اهلسنت ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در این کشور را مورد اشاره قرار دادهاند؛ ایشان «تبعیض شدید»، «کمبود آزادیهای مذهبی»، «عدم بکارگیری شایستگان اهلسنت در مدیریتهای کلان» و «عدم تعادل نسبی بین شیعه و سنی در مناطق سنینشین» را ازجمله مشکلات مهم اهلسنت در ایران برشمردهاند.
مسجد اهلسنت تهران، ایجاد محدودیت برای نمازخانهها و برگزاری نمازهای جمعه و عیدین اهلسنت در تهران و برخی دیگر از کلانشهرها و اجرایینشدن فرمان تاریخی مقام معظم رهبری در خصوص رفع تبعیض در حق اهلسنت «حتی در مجموعههای زیرنظر رهبری» از دیگر مواردی هستند که مولانا عبدالحمید در این نامه به آنها اشاره کردهاند.
شیخالاسلام مولانا عبدالحمید در نامۀ مذکور با تصریح این مطلب که «وقتی مطالبات قانونی جامعه اهلسنت با مسئولان و دولتمردان مطرح میشود، همواره این پاسخ را میدهند که تحت فشار هستند و اشاراتی به مراجع قم میکنند.»، از آیتالله سیستانی بهعنوان یکی از مراجع تاثیرگذار در جهان اسلام خواستهاند که از «نفوذ» خودشان برای رفع دغدغههای جامعه اهلسنت ایران استفاده کنند تا این «معضل چهلساله» حلوفصل شود.
مولانا عبدالحمید در پایان این نامه به تأثیر «رفع تبعیضها و نابرابریها» در دو کشور ایران و عراق اشاره کرده و آوردهاند: «یقیناً اگر در دو کشور عراق و ایران که در دنیا و جهان اسلام تاثیرگذار هستند، تبعیض و نابرابری برداشته شود، جهانیان شاهد تحول عظیمی در جهت مودت و وحدت واقعی و عملی امت اسلامی خواهند بود. این اقدام گامی مؤثر در راستای برقراری امنیت و آرامش پایدار در جهان اسلام شده و زمینه برای سوءاستفادۀ دشمنان اسلام بهوجود نخواهد آمد و دنیا شاهد خواهد بود که برادران شیعۀ ما اگر جایی به قدرت برسند، عدالت را اجرا میکنند و بین مذاهب، ادیان و دیدگاههای مختلف تفاوتی قائل نمیشوند و این در تاریخ ثبت خواهد شد.»